‘k Ga verder op GedichtenPlaza.eu
Foto van mijn zus
Foto van mijn zus,
Verstild beeld van een leven,
Een mens als gegeven.
Alleen nog tastbaar op papier,
Is de herinnering nog hier
Voorbij alle beloftes en dromen,
Rest slechts het vertrouwde voorkomen.
Een moment van aanwezig zijn,
Ontdaan van doorleefd verdriet en pijn.
De tijd heeft jou niet aangetast,
Je hebt je wezen hier niet aangepast.
Weg, uit het hier en nu, vergaan,
Ben je in een andere dimensie opgegaan
Het beeld toont mij jouw wezen;
In jouw blije ogen, kan ik lezen,
Dat geluk soms langs kwam,
Jou je zorgen even benam
Weg ben je, waar naar toe,
Het eeuwig vechten moe.
Met een diepe zucht ten afscheid,
Beeindigde je de verloren strijd.
Gemis, een leegte, grote weemoed;
Mijn herinneringen zijn zo goed.
Saamhorigheid en gelijkenis
Waren in mijn leven van grote betekenis.
Op papier zoek ik jou,
Je aanwezigheid verdrijft even de kou;
In mij herkenning van onze band,
Een diep gevoel waarin ik nu verzand.
Jacobien Schrier
Als de tijd gekomen is
Je rende rond in het duister
Gevangen door je eigen geest
Niemand kan zich inbeelden hoe jouw leven is geweest
Chaotisch, Angstig, Zwart, en Eindeloos
Dat maakte jou zo gefrustreerd en boos
Hoeveel is het leven waard als het een oneindig gevecht blijkt?
Wanneer kan je zeggen dat je je grens hebt bereikt?
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
CS
Alles bedekt met schoonheid
Sneeuw
Korte tijd is alles bedekt
Bedekt met schoonheid
Plotsklaps
Alles blijvend verandert
Een andere belevenis van de seizoenen
Een ander besef
Besef van tijd
Op zoek naar redenen
Naar puur als sneeuw
Echtheid , waarde
Waar geluk
Blijven graven
Zijn er onuitgesproken woorden?
Worsteling
Andermans verwachtingen, perspectief
Loze kreten, beloftes, uitstel
Uitstel van het leven van nu
Alles willen doen,
zeggen, uiten
Voor het stopt,
voor het weg is
Wordt gemist
Een onmogelijke,
zelfopgelegde taak
Geen druk meer,
het moet goed zijn zo
Goed genoeg
Wie begrijpt
Dat toen het ging smelten
Een deel van mij mee oploste
In ruil een andere opvulling
in mijn kern
Broos als sneeuw,
maar toch ook sterk
Sterk aanwezig,
voor altijd.
Leonie
Verlossing
Hier sta ik dan
Op het randje van het balkon
Met een touw om m’n nek
Waar mesjes in bewerkt zijn
Zie de beelden voor me
Hoe anderen mij zullen vinden
De rillingen lopen over m’n rug
Zoveel bloed heb ik nog nooit gezien
Maar ik moet aan mezelf denken
En ik kan niet meer leven
Om anderen pijn te besparen
Ik heb deze verlossing nodig
Met m’n laatste krachten
Trek ik de knoop nog even aan
Ik laat me in slapte vallen
Eindelijk bevrijd
Paranoid Sister
Jos
Ter nagedachtenis aan Jos Brussel die op bijna 2 jarige leeftijd is overleden
Nooit meer die angst
Het grootst mogelijke kwaad
zorgt raar genoeg voor rust
Ruim anderhalf jaar gevochten
Vechten voor een menswaardig bestaan
Die orkaan van emoties komt nu tot rust
Praat me niet van eerlijk en oneerlijk
Leg het mij uit: het verschil tussen goed en kwaad
“De liefde zal uiteindelijk winnen”
Nog nooit heb ik liefde zo gehaat
Het liefste jochie dat ik ken
heeft nooit echt kind kunnen ‘zijn’
Hij heeft deze wereld leren kennen
als een bron van liefde, ziekte en pijn
De laatste fase van zijn leven
Eindelijk vindt hij de verdiende rust
Twee jaar lang heeft hij alles gegeven
Voor de laatste keer verlaat zijn schip de kust
Rik Brussel
Cecile
Als vuur op de noordpool
Als water in de woestijn
Als wind voor de molen
zo kon jij ook zijn
Als voedsel voor de planten
Als verlichting in een mijn
Als aantrekkingskracht van de aarde
zo kon jij ook zijn
Geen mens met zoveel lol
Geen mens zo vrij
Geen mens zo sterk
Geen mens als jij
Toch overkwam het jou
Het gebeurde mooi wel
Het ging zo gauw
Het ging zo snel
Nu ben je weg
De dood is in je lichaam geslopen
Ik zal je missen
en kan alleen nog hopen
Dat jij nu bent, ergens vol rust
Ergens zonder pijn
Ergens waar het mooi is
Ergens waar je gelukkig zult zijn
R. Albers
Intense vriendschap
Zomers zijn weer zomers
salades weer salades
een wandeling een echte wandeling
het park opnieuw het park
waar bomen statig wuiven
de zon echt de zon
wolken roep de wolken
daar is de regenboog met alle kleuren
doorgroei de zalige vakantie dagen
voel de getuigenis van de zomer
zwoel toch in dit droeve regenland
telt ieder zonnestraaltje dubbel
en ook weer uit jouw liefhebbend hart
die deelt de zon in het kwadraat uit
aan alle mensen die het verdienen
zo intens is onze vriendschap
dat ik voel dat jij
dat de mensheid kan geven.
mobar
Ode aan de vriendschap die mijn leven kleurt
Teveel terugkijkend naar de mooie momenten tot zover in mijn leven
blijf ik hangen in de somberheid van vandaag, waar moet ik heen,
vooruit. Ik hoor mezelf praten tegen mijn beste vriendin,
ze weerkaatst mijn gevoel met haar eigen machteloosheid.
Maar ik weet dat als wij onszelf oppakken, we ver kunnen komen,
zijn wij niet geboren voor geluk? We hebben elkaar, al zolang,
en nog veel langer, een zekerheid die mij sterkt, want wij zijn er.
Altijd, en we zullen mogelijk komende stormen overwinnen.
Waarom zouden we ons daar druk om maken, als we ook
kunnen lachen, om wat we gezien hebben, en getekend.
Wat de tijd ons bracht was vaak goed, daar wil ik weer op vertrouwen,
borst vooruit en genieten, de rest glijdt wel langs ons heen.
En mocht het blijven plakken, dan hebben we elkaar.
Renate-td
Droombad van zijn ziel
Hier heeft hij het allemaal
voor gedaan, de stille uren
dat mensen niet meer
de andere kant opkijken
na het zien, en aanschouwen
van zijn gefrustreerde gezicht
maar dat ze in zijn woorden lezen
hoe puur de rivier is geworden
en woord na woord overstroomt
uit het droombad van zijn ziel
zouden we, tenminste nog
met wat hij vraagt
een eindje op kunnen lopen
naar het verweerde huis
wat er nog pas stond
mag ik zijn naam noemen
eenmaal eeuwig onderduiken
in het droombad van zijn ziel.
mobar
Gedichten Plaza 